Dag 1 2 en 3
Door: Dude
Blijf op de hoogte en volg Vince
23 Maart 2014 | Nepal, Kathmandu
Lieve mensen,
The Kathmandude has landed in Kathmandu valley, ook wel ik ben sinds 3 dagen woonachtig in de Kathmanduvallei te Nepal. En dus is het grote avontuur begonnen. Chronologisch vindt ik lekker, dus zo gaat dit verhaal geschreven worden.
Dag 1.
Huilen, familie en lieve vriendinnetje zwaaiend op Schiphol. Ik zelf, totaal geen idee wat me te wachten staat. Het enige wat ik denk is dat mn koffers hopelijk worden afgeleverd in Kathmandu. Snel naar de gate alwaar we al snel onzer kaartjes, zitten, ik kan niet meer terug. Het is nu echt begonnen. De vlucht tussen Schiphol en Heathrow is top. Uitzicht op Den Haag vanuit de lucht, de machtige Rotterdamse haven, Windmolenparken voor de Britse kust (daar zijn ze lekker bezig!) en binnen uur alweer landen op het donkere London wat vanuit het vliegtuig een soort gouden mega krioellicht vlek is.
Zo dan nu op zoek naar de rookruimte. Ah ze hebben een rookruimte, ohnee, het is een rookgevangenis alwaar alle vliegtuigkarretjes omheen denderen ergens weggestopt onder het vliegtuig. Ik sta tussen allemaal mannen in pakken en telefoons die een beetje glazig voor zich uit staren. En dan nu 5 uur lang, koffie, broodje, roken koffie broodje koffie roken broodje. Ik enige wat ik denk is hopen dat mn koffer aan komt in Kathmandu.
De gate stroomt vol met Indiase mensen. Prachtige baarden, vrouwen in gewaden, en ik zit naast een gozer die eruit ziet als die dikke van die twee sukkels van power-rangers met zon vies staartje. Ik vraag hem waar hij heen gaat en hij zegt Dehli, waarop ik zeg, das toevallig, ik ook. Ah, we gaan boarden. Ik heb geen idee of Jet-airways een habbi-babbi airways is of een betrouwbare vliegtuigmaatschappij is en ik houdt niet zo van vliegtuigen. Toevallig is er deze week een vliegtuig VERMIST geraakt wat de gemoedsrust ook niet echt ten goede komt. Het is fijn dat de stoel naast me leeg blijft en al snel wordt duidelijk dat het wel snor zit met Jet airways. Ze stoppen mijn zenuwen door take five van Dave Brubeck zachtjes door de speakers te laten komen. In het gangpad loopt grofweg de gehele vliegreis een man met een zieke baard door het gangpad.
Dehli.
Vlieg over grofweg oekraine en de krim (wat de vliegtuigzenuwen ook ten goede komt) afghanistan, pakistan, naar Dehli India en land op het New Dehli indira Ghandi airport. Ineens wordt ik omgeven door allemaal Indiaas uitziende mensen die tot mn schouders komen. Het ruikt er vreemd zoetig en ze hebben een oosters achtig tapijt motiefje wat het een soort van warme sfeer geeft. Op de toilet staat er iemand 24/7 voor je klaar om, voordat je moet, je wc schoon te maken, de sensorkraan voor jou aan te doen (HEEL RAAR) en je vervolgens papieren handdoekjes aan te bieden. Ik heb niet het idee dat de meneer denkt dat ik gehandicapt ben dus ik geloof dat dit de manier is waarop Indiase toiletmensen werken. En jazeker, ook hier een rookgevangenis.
Kathmandu,
Ik vlieg naar Kathmandu en zit naast een Nepali gozer die super zenuwachtig in zn stoel op en neer gaat. We vechten om de armleuning, ik win, maar ben later solidair door hem ook ff de leunen. Het leunen maakt hem rustiger dus dat is fijn. Ook gaat hij helemaal stuk om zijn Bollywoodfilm. Een soort overdreven gelikte dude danst op het scherm en heeft een hele gave kuif. Hij komt in de problemen en ontsnapt en dat zo'n 5 x en dan is de film klaar met een leuke dans. We vliegen de vallei binnen en ik geloof mn ogen niet. Overal bergen maar helaas is het te bewolkt om de Himalayas te zien en heeft de gave bollywoodkuif me denk ik op moment supreme afgeleid.
Hello sir, passport picture please, oh sir, you look very ugly on this picture sir. Kortom, de douane beambte is een baas. Het vliegveld gebouwtje valt bijna uit elkaar en er licht geen warm ogend tapijt. Alles ruikt nog vreemder en alle mensen zijn nog veel donkerder. Buiten wacht Satja, mijn chauffeur van het bedrijf. Hij zegt ongerust te zijn geweest omdat ik grofweg een uur te lang bij de douane vast heb gestaan. Kan kloppen aangezien ze maar 3 beambtes hadden voor een vliegveld vol mensen en ze met iedereen uitgebreidt in gesprek gaan.
We rijden, aan de linkerkant van de weg, het vliegveld uit. De chaos begint. Overal motoren, auto's, geiten, koeien, mensen, zwervers, kantoormannen, en ook een dood iemand op twee bamboestokken die met een flink gevolg door de straten wordt gesjouwd. Ik probeer een gesprek op gang te houden met de chauffeur maar alles is te raar om me daarop te concentreren. Overal blubber, kapotte huizen, busjes met veelste veel mensen erin, nog meer koeien en alleen maar kleine oempa loempa achtige mensen. Yes this is my first time in Asia, how long do you stay? 3 months. I pick you up at your guesthouse 8.30. Ok. Ze hebben hier geen straatnamen dus je navigeert op iets wat moet funtioneren als een kruispunt, maar meer een soort frontale charge van van alle kanten opkomende voertuigen van allerlei soort is. Voorrang is er voor het grootste voertuig en die slaat af wanneer hij wil, ondanks het aan komen razen van tegenliggers etc. Ik ben kapot, drink een biertje, eet een patatje (ja slap, maar ik moest echt een patatje), de kipdingen zijn niet te vreten omdat de veel te aardige man er hele zure saus overheen heeft gegooid.
De elektriciteit is net uitgevallen, ik moet mijn batterij sparen, dag 2 en3 volgen in het volgende stuk.
The Kathmandude has landed in Kathmandu valley, ook wel ik ben sinds 3 dagen woonachtig in de Kathmanduvallei te Nepal. En dus is het grote avontuur begonnen. Chronologisch vindt ik lekker, dus zo gaat dit verhaal geschreven worden.
Dag 1.
Huilen, familie en lieve vriendinnetje zwaaiend op Schiphol. Ik zelf, totaal geen idee wat me te wachten staat. Het enige wat ik denk is dat mn koffers hopelijk worden afgeleverd in Kathmandu. Snel naar de gate alwaar we al snel onzer kaartjes, zitten, ik kan niet meer terug. Het is nu echt begonnen. De vlucht tussen Schiphol en Heathrow is top. Uitzicht op Den Haag vanuit de lucht, de machtige Rotterdamse haven, Windmolenparken voor de Britse kust (daar zijn ze lekker bezig!) en binnen uur alweer landen op het donkere London wat vanuit het vliegtuig een soort gouden mega krioellicht vlek is.
Zo dan nu op zoek naar de rookruimte. Ah ze hebben een rookruimte, ohnee, het is een rookgevangenis alwaar alle vliegtuigkarretjes omheen denderen ergens weggestopt onder het vliegtuig. Ik sta tussen allemaal mannen in pakken en telefoons die een beetje glazig voor zich uit staren. En dan nu 5 uur lang, koffie, broodje, roken koffie broodje koffie roken broodje. Ik enige wat ik denk is hopen dat mn koffer aan komt in Kathmandu.
De gate stroomt vol met Indiase mensen. Prachtige baarden, vrouwen in gewaden, en ik zit naast een gozer die eruit ziet als die dikke van die twee sukkels van power-rangers met zon vies staartje. Ik vraag hem waar hij heen gaat en hij zegt Dehli, waarop ik zeg, das toevallig, ik ook. Ah, we gaan boarden. Ik heb geen idee of Jet-airways een habbi-babbi airways is of een betrouwbare vliegtuigmaatschappij is en ik houdt niet zo van vliegtuigen. Toevallig is er deze week een vliegtuig VERMIST geraakt wat de gemoedsrust ook niet echt ten goede komt. Het is fijn dat de stoel naast me leeg blijft en al snel wordt duidelijk dat het wel snor zit met Jet airways. Ze stoppen mijn zenuwen door take five van Dave Brubeck zachtjes door de speakers te laten komen. In het gangpad loopt grofweg de gehele vliegreis een man met een zieke baard door het gangpad.
Dehli.
Vlieg over grofweg oekraine en de krim (wat de vliegtuigzenuwen ook ten goede komt) afghanistan, pakistan, naar Dehli India en land op het New Dehli indira Ghandi airport. Ineens wordt ik omgeven door allemaal Indiaas uitziende mensen die tot mn schouders komen. Het ruikt er vreemd zoetig en ze hebben een oosters achtig tapijt motiefje wat het een soort van warme sfeer geeft. Op de toilet staat er iemand 24/7 voor je klaar om, voordat je moet, je wc schoon te maken, de sensorkraan voor jou aan te doen (HEEL RAAR) en je vervolgens papieren handdoekjes aan te bieden. Ik heb niet het idee dat de meneer denkt dat ik gehandicapt ben dus ik geloof dat dit de manier is waarop Indiase toiletmensen werken. En jazeker, ook hier een rookgevangenis.
Kathmandu,
Ik vlieg naar Kathmandu en zit naast een Nepali gozer die super zenuwachtig in zn stoel op en neer gaat. We vechten om de armleuning, ik win, maar ben later solidair door hem ook ff de leunen. Het leunen maakt hem rustiger dus dat is fijn. Ook gaat hij helemaal stuk om zijn Bollywoodfilm. Een soort overdreven gelikte dude danst op het scherm en heeft een hele gave kuif. Hij komt in de problemen en ontsnapt en dat zo'n 5 x en dan is de film klaar met een leuke dans. We vliegen de vallei binnen en ik geloof mn ogen niet. Overal bergen maar helaas is het te bewolkt om de Himalayas te zien en heeft de gave bollywoodkuif me denk ik op moment supreme afgeleid.
Hello sir, passport picture please, oh sir, you look very ugly on this picture sir. Kortom, de douane beambte is een baas. Het vliegveld gebouwtje valt bijna uit elkaar en er licht geen warm ogend tapijt. Alles ruikt nog vreemder en alle mensen zijn nog veel donkerder. Buiten wacht Satja, mijn chauffeur van het bedrijf. Hij zegt ongerust te zijn geweest omdat ik grofweg een uur te lang bij de douane vast heb gestaan. Kan kloppen aangezien ze maar 3 beambtes hadden voor een vliegveld vol mensen en ze met iedereen uitgebreidt in gesprek gaan.
We rijden, aan de linkerkant van de weg, het vliegveld uit. De chaos begint. Overal motoren, auto's, geiten, koeien, mensen, zwervers, kantoormannen, en ook een dood iemand op twee bamboestokken die met een flink gevolg door de straten wordt gesjouwd. Ik probeer een gesprek op gang te houden met de chauffeur maar alles is te raar om me daarop te concentreren. Overal blubber, kapotte huizen, busjes met veelste veel mensen erin, nog meer koeien en alleen maar kleine oempa loempa achtige mensen. Yes this is my first time in Asia, how long do you stay? 3 months. I pick you up at your guesthouse 8.30. Ok. Ze hebben hier geen straatnamen dus je navigeert op iets wat moet funtioneren als een kruispunt, maar meer een soort frontale charge van van alle kanten opkomende voertuigen van allerlei soort is. Voorrang is er voor het grootste voertuig en die slaat af wanneer hij wil, ondanks het aan komen razen van tegenliggers etc. Ik ben kapot, drink een biertje, eet een patatje (ja slap, maar ik moest echt een patatje), de kipdingen zijn niet te vreten omdat de veel te aardige man er hele zure saus overheen heeft gegooid.
De elektriciteit is net uitgevallen, ik moet mijn batterij sparen, dag 2 en3 volgen in het volgende stuk.
-
23 Maart 2014 - 11:09
Annie Struik:
Wat een ontzettend mooi verhaal.
Ik wens je een hele fijne periode daar.
Geniet lekker van de natuur en cultuur daar.
Succes met je studie, we horen/lezen graag jouw verhalen.
Groetjes Marcel en Annie Struik -
23 Maart 2014 - 11:51
Francis:
Vince, wat een leuk verhaal, we gaan vanmiddag ca vind uur f
Fff skypen. Kuzzzzz -
23 Maart 2014 - 11:53
Bram Vd Brekel:
Hey Finch!
Wat heb je dit super geschreven!
Ik hang aan je lippen en ben helemaal Finch in Nepal.
Kan niet wachten op de rest.
Het is punt 1 self spottent, 2 humorischtish, 3 informatief, 4 beetje zwart gallig, en 6 emotioneel oprecht.
(5 komt in de volgende reactie die ik plaats, ik denk dat t creatief gaat worden).
Heel veel succes en plezier!
Groeten uit A'dam -
23 Maart 2014 - 11:55
Sven:
Fijn verhaal Vince, ben benieuwd naar de rest, geniet ervan.
Oja, knal er even wat foto´s op zodra de connectie het toelaat! -
23 Maart 2014 - 14:01
Anneke:
He Vince, wat een indrukken zeg, rustig aan een beetje de eerste dagen, even tijd nemen om alles te verwerken....ok dat was de goede raad van deze week :) veel plezier ffijn om je te volgen, groetjes -
23 Maart 2014 - 16:38
Patricko:
spannond! -
28 Maart 2014 - 12:08
Annet Kulker:
Leuk Vince om je verhalen te volgen. Heel veel plezier daar en de groetjes van de Kukkies uit Leidschendam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
