Saxofoonsteak en de melkbierboer

Ik heb zojuist de beste steak uit mijn leven gegeten. Deze at ik bij Don Julio`s op de hoek van twee straten in Palermo Soho. Ze werd zorgvuldig op tafel door de geconcentreerde ober in tweeen gesneden onder zachte saxofoonmuziek. Ik had me er al enigszins om voorbereid maar het overtreft de verwachtingen. Overal zijn restaurants met parillas en asados wat beiden neer komt op het grillen van goed vlees boven kolen. Ik eet ook voor het eerst Morzillas, Argentijnse bloedworst. Palermo is trouwens, naar het schijnt de hipste wijk/stadsdeel van Buenos Aires. Een aantal dagen later ontmoeten we nogmaals Joaquin en Vicky die ons door Palermo heen leiden. We belanden toevallig in een soort festival waar een schijnbaar beroemd e Argentijnse komiek schunnige grappen maakt over de Argentijnse Paus en pedofilie. Iets waar ik geen reet van begrijp, maar om de strekking wel kan lachen. Op straat staan hippe kappers door vrienden opgejutte jonge mensen verschrikkelijke dingen aan te doen. Overal is eten, wijn en dit alles gebeurt in straten oversluierd door plataanbomen. Joaqo en Vicky hebben de baby bij moeders achtergelaten dus wew kunnen er tegenaan. Een ander deel van Palermo heet Palermo Hollywood. Ik vind het vreemd dat ze Italie met Engeland en de VS combineren in een wijk/stadsdeel, maar levendig is het wel.

Een dag later bezoeken we San Telmo. San Telmo is een wijk met veel antiekwinkeltjes. Het is een rustige dag dus we hoeven niet te dringen om te kijken naar geinige telefoons uit de jaren 80. De antiekwinkeltjes herbergen een fantastische hoeveelheid aan oude troep. Gave wandelstokken, rare schaaltjes, oude heineken reclames, bioscoopstoelen, van alles. Hetgeen minder is is het treurige Argentijnse stel wat op een leuk pleintje geheel passieloos de tango, ook wel bekend als de dans van de hartstocht, voor toeristen staat te doen. De man in pak, de vrouw gehuld in weinig dan tepelbedekkende stof.Na hun knappe doch inspiratieloze bewegingen komen ze natuurlijk naar onze tafel en vragen ons waar we vandaan komen. Bij het noemen van Engeland en Nederland volgt de geldvraag die wij met een nee beantwoorden. De waar kom je vandaan truuk zijn we al eerder in getrapt met een zwerverzonder tanden en dit neppe gevoel van connectie weten we nu te doorzien.

Savonds ontmoeten we Fran en zijn vrindinnetje in een oude fabriekshal. Deze is omgetoverd tot pool en pingpong ruimte met een bar. De ober heeft een jas aan die doet vermoeden dat hij net nog koeien heeft gemolken. Fran komt hier graag omdat de sfeer inclusief en het bier goedkoop is. Dit blijkt waar. Fran komt uit het zuiden van Argentinie uit de streek patagonie. Hij verteld over het verschil tussen iemand uit Buenos Aires en iemand die daar niet vandaan komt. Het lijkt een beetje op de Amsterdam versus de rest discussie. Mensen uit BA zijn arrogant, oppervlakkig, met uiterlijk bezig, doen zich voor als meer dan ze zijn en snuiven veel cocaine. Mensen van elders zijn meer down to earth, minder vegatarisch, meer met praktische beroepen in de weer, en stiller. De melkboer brengt om de zoveel tijd een nieuwe fles bier en om drie uur snachts rekenen we 3 euro de man af.